Poezenkleed uit B-Inspired

Herken je het volgende gevoel?

Je begint aan een jurkje waar je van in het begin heel enthousiast over was. Alles loopt super vlot en goed, zelfs de rits zit er heel vlot in, in dit tricotjurkje.

Dan blijkt dat de maat die je koos toch veel te ruim zit, de rits te lang is voor het model, gezien er nog een rekker in moet en het geheel meer op een slaapkleed lijkt dat het 'hippe kleedje' dat je voor ogen had.

Je begint aan te passen, los te tornen, in te nemen, .... de rits een stuk in te korten MAAR je vergeet deze vast te naaien. Bij de pasbeurt trek je de rits onmiddellijk aan flarden. DAMN.

Vol goede moed begin je met het lostornen en steek je een nieuwe rits in. Ook dit gaat betrekkelijk vlot. Je bent er echter blijkbaar niet met je volle gedachten bij en snijdt een stukje van de rits bovenaan af zonder het goed en wel te beseffen. Je werkt het kleedje helemaal af en hangt het klaar voor dochterlief om er de volgende dag in te schitteren. Je past het aan, doet de rits dicht en wederom heb je de rits in je handen (nu via de bovenkant ...) Ik kon wel wenen, dat geef ik je op een blaadje! En dan leg je het kleedje waar je zo verliefd op was, wijselijk een tijdje aan de kant.

Tot je het in je kop krijgt om het nog een laatste keer te proberen ...

Lostornen, aanpassen, nieuwe rits erin, zien dat er bulten zijn, dat de naad op de rug niet meer past zoals voordien ... je vloekt luid, maakt de rits korter, probeert te redden wat er te redden valt ... en probeert je neer te leggen bij dit naaiwerk die zo perfect startte maar niet zo perfect eindigde.

En om het geheel af te maken, blijken de mouwen nog een beetje te kort te zijn ook .... pffffff!!

Als mama het weer even ziet zitten, tornt ze deze ook nog wel eens los om dan langere groene stukjes aan te zetten ...

En zo blijf je bezig ;/.

Dochterlief liet het niet aan haar hart komen en gaf zich opnieuw volledig in de fotoshoot.