Zalige naaidag met mooi resultaat

Hier kijk ik altijd enorm naar uit: een naaidagje met mijn nicht Sofie van wie ik de naaimicrobe overgenomen heb! We proberen dit toch in elke vakantie eens te doen. De kindjes houden zich heel mooi samen bezig en wij kunnen naar hartenlust  tetteren en naaien, naaien, naaien dat het een lieve lust is!

 

Ja, het was zalig. We kochten hetzelfde stofje op de uitverkoop van Strass en besloten om er elk ons eigen ding mee te doen. Ik zocht mijn inspiratie in de Strass-collectie en ik besloot me voor de eerste keer te wagen aan het zelf aanpassen van het patroon. Ik moet zeggen dat ik me hiermee echt geamuseerd heb! En het resultaat mag er zeker en vast zijn (al liep niet alles van een leien dakje ...)

 

Op het einde van de dag stonden we allebei met een afgewerkt stuk in onze handen. Enkel de zoom moest nog ingenaaid worden en ik moest nog knopen aannaaien. Voor een stofje waar ik in eerste instantie niet bijster wild van werd, is het resultaat best mooi geworden EN ik had nog voldoende stof over om een Jacobbroek voor zoonlief mee te maken! Wat zullen die 2 kapoenen samen schitteren!

 

Oordeel zelf maar!

 

 

 

Louisa voor Mila

Deze stond al lang op mijn verlanglijstje: de Louisajurk van Compagnie M. Wat maakt Marthe zalige patronen! Ik koop er binnenkort nog enkele en ga er heel graag mee aan de slag.

 

Het stofje kocht ik deze zomer bij Koekepeertje en ik had onmiddellijk deze jurk voor ogen. Mila was helemaal verliefd op de poesjes die zich in de stof verstoppen.

 

Deze week is het grootouderfeest bij Mila op school en ik beloofde haar dat het 'poesjeskleed' af zou zijn. Ik koos onmiddellijk om de jurk met inzetstukken te maken, ik maakte het mezelf niet te gemakkelijk EN ik zat met een tijdsdruk maar belofte maakt schuld. Het kleedje raakte af. Ik geef toe dat ik nogal panikeerde toen bleek dat ik de voorzak te kort had afgeknipt waardoor het kleedje gigantisch te kort zou zijn. Creatief zijn was dus de opdracht. Het kleedje mocht nog wat meer ingelegd worden maar dat komt nog wel in orde!

 

En dochterlief? Die straalde in haar poesjeskleedje tijdens het grootouderfeest. En de grootouders? Die glimden van trots. En ikke? Ik vond het de 'naaidruk' van de voorbije dagen allemaal wel waard!

 

 

 

 

My Turn: Betty dress

Het is zo ver. Ik was al een tijdje zot van het patroon van de 'Betty dress' die ik in de groep 'Handwerk' zag passeren. De durf ontbrak echter om er zelf aan te beginnen. Naaien voor mezelf, het is/was precies net een brug te ver. En toen zag ik een workshop verschijnen om de Betty te naaien met een patroontje dat op maat getekend zou worden.

Manlief spoorde me aan om mij hiervoor in te schrijven. Zo geschiede en op zaterdag 18/10/14 trok ik samen met een vriendin naar Brugge om in Koekepeertje een zalig naaidagje met een mooi kleedje als resultaat te maken.

De stof kiezen was al een helse opdracht, veel te veel keuze en ik wou echt dat het een mooi kleedje was die goed en mooi zou vallen zodat ik het ook effectief zou durven dragen. De workshop verliep eerder stroef en uitermate traag. Door plaatsgebrek moesten we constant op elkaar wachten en verloren we heel veel tijd. Het was 13u30 toen we effectief achter ons naaimachien konden kruipen. Toen ook het strijkijzer niet echt mee wou, begon ik mij toch een beetje te ergeren. De workshop koste ons 50 euro en ik zag helemaal geen vooruitgang in het naaien, laat staan dat we met een afgewerkt kleedje naar huis zouden gaan.

Enfin, geen hoogvlieger dus, eerder een ontgoocheling EN nog veel werk voor de boeg zonder begeleiding! Lobke en in bleven echter niet bij de pakken zitten en spraken af om samen het kleedje af te werken. Dat zorgde voor enkele hilarische lachmomenten tijdens het passen. Het kleed viel helemaal niet mooi, was te ruim, ... het lachen verging ons al snel. Wederom een domper op mijn zelfvertrouwen om ook eens iets voor mezelf te naaien ...

Om een lang verhaal kort te maken. Dankzij de hulp van de schoonmama, mijn mama en de naailerares kon ik het toch nog omtoveren tot een draagbaar kleedje. Maar het zelfvertrouwen? Dat was wel ver zoek en voorlopig geen workshops meer voor mij!

Oordeel zelf maar!

 

Ondertussen vernam ik dat Valerie van Koekepeertje het helemaal anders wil aanpakken vanaf de zomervakantie. Er zou meer materiaal voorzien worden en de ruimte zou ook een stuk groter worden om aan de slag te gaan. Uitkijken dus naar de nieuwe workshopkalender!

Pimp that room met KUSSENS en VLAGGENLIJN

Vorige week zondag gingen we met het gezin lekker kuieren op een rommelmarkt en geloof het of niet, Mila's oog viel daar op een stofje dat ze zo graag zag. "Oh mama, voor vlaggetjes voor in mijn nieuwe kamer!" Mama had niet onmiddellijk een "waaw-gevoel" maar betaalde er slechts 1 euro voor. Het kon nog gebruikt worden om het poppenbed in een nieuw kleedje te steken.

 

Eigenlijk vraagt Mila al lang een vlaggenlijn maar eerlijkgezegd hield ik de boot een beetje af. Het lijkt me zo'n gepruts ... maar bon, belofte maakt schuld dus begon ik er dit weekend aan en ja hoor, mijn gevoel zat juist. Het is prutswerk MAAR het levert wel een mooi resultaat EN een blije dochter op.

 

 Om ze nog wat extra in de watten te leggen, maakte ik nog 2 kussens voor op haar kamer. Het Petit Pan stofje combineerde ik met een eenvoudig bolletjesstofje dat ik hier perfect vond bij passen en het resultaat is fleurig, opgewekt, mooi, .... kortom, alles wat een meisje van bijna 5 jaar kan bekoren.

 

 

 

 

Vanavond werd alles op haar kamer gelegd/gehangen en Mila zag ik stralen als nooit te voren! En de mama? Die is stiekem wel een beetje jaloers op de mooie en supergezellige kamer van dochterlief!

Mila en Jacob ... perfect match

De naaimicrobe kreeg ik duidelijk van moederlief te pakken. Zij volgde zelf verschillende jaren naailes en maakte heel wat kleren voor mij, mijn broer en zus toen we klein waren. En toen lag het even stil.

 

Maar sinds de kleinkinderen er zijn, heeft ook zij de naaimicrobe weer te pakken en dat is plezant want we wisselen patronen uit. En zo ook die van de Jacobbroek. Voor Akke werden al verschillende van die broekjes gemaakt maar nog nooit voor dochterlief. Geen idee of ze er zou mee staan. Dus ging oma aan de slag en kwam ze, mits enkele kleine aanpassingen tot onderstaand resultaat! Het is DE MAX! Ik ben er helemaal weg van. Hij zit als gegoten en Mila straalt wederom! Maar ik geef toe, ze wordt groot EN ze weet wat ze wil. Maar deze broek wordt één van haar favorieten! En ja hoor, dit patroontje zal nog gebruikt worden!